by I Miasto:
/Eksaron/
II Imię i nazwisko:
/Agnes Johansen/
III Wiek:
/18/
IV Klasa postaci:
/Bard/
V Sakiewka:
12 golda
VI Wygląd:
/Agnes to młoda, szczupła osóbka. W jej ciele jest mało melaniny. Ma bardzo jasną cerę, prawie białą wyglądającą jak śnieg, dzięki czemu z łatwością można dostrzec rumieńce na jej policzkach. Posiada drobne nos i usta, za to oczy ma bardzo duże. Wielkie, piękne oczy, które odbijają od siebie tysiąc odcieni niebieskiego oraz kilkadziesiąt odcieni delikatnej szarości. Długie blond włosy, które czasem wydają się białe są zawsze nienagannie ułożone. Nawet grzywka, choć sięga do powiek i lekko przysłania prawe oko, jej nie przeszkadza - od drugiej strony jest podpinana krzyżem.
Jej strój składa się z dużej ilości części. Najpierw należy wspomnieć o koszuli. Luźniej i bufiastej, która przewiązana jest czerwonym materiałem tuż pod dość okazałym biustem, na którym spoczywa duży, niedźwiedzi kieł zawieszony na szyi za pomocą czarnego sznurka. Na to coś w rodzaju kurtki - biała z miękkiego materiału, z dużymi, wywiniętymi na zewnątrz mankietami, wykończona niebieskim kolorem. Zapiąć się jej nie da, choć posiada po obu stronach duże złote guziki z wygrawerowanym dużym „S”. Agnes nie odczuwa zbytnio chłodu, już jest do niego przyzwyczajona. Spodnie… Zwykłe. To najlepsze określenie. Czarne i wygodne, zawsze schowane do wysokich brązowych kozaków. Skórzane buty idealnie komponują się z rękawiczkami bez palców z tego samego materiału co i futerał na instrument. Drewniane skrzypce zawsze są na jej plecach gotowe do grania. Dość grube dwa pasy krzyżują się na jej piersiach. Jednak w futerale znajduje się więcej rzeczy. Skrzypce, smyczek, od boku doczepiona harmonijka ustna oraz sztylet który czasem się przydaje./
VII Charakter:
/ W przeszłości była zamknięta w sobie, odstraszała chłodem, była wręcz straszna. Jednak to się zmieniło. Teraz jest osobą emanującą szczęściem. Ciepły, szczery uśmiech nigdy nie schodzi z jej ust, a potrafi rozmrozić nawet lód. Ma delikatny akcent, który niekiedy wydaje się za ostry jak na nią. Słodki niczym miód głos. Można się zatracić w jej słowach, nawet gdy tylko mówi a nie śpiewa. Skala jej głosu jest rozległa. Od soprana koloraturowego, przez sopran spinto, sopran liryczny, sopran dramatyczny, mezzosopran liryczny, mezzosopran dramatyczny, alt, aż po sam kontralt. Ma bardzo dobry słuch, jest w stanie zagrać na dużej ilości instrumentów, jednak najlepiej idzie jej na skrzypcach, altówce i wiolonczeli. Chociaż najczęściej korzysta z tego pierwszego, gdyż reszta jest za duża i niewygodna. Jest też w stanie zagrać na siedmiostrunowej Violi d'amore.
Wydaje się być niewinna i bardzo ufna. To też racja, zdążyła się już ‘sparzyć’ kilka razy, a mimo to zawsze daje szanse ludziom. Jednak najtrudniej jest ją do siebie przekonać muzyką. Wydaje się to dość dziwne, ale taka jest prawda.
Swoje - dość częste - podróże przebywa wraz ze swym niedźwiedziem polarnym. Białe zwierzę, o imieniu Snø nie jest przyjacielsko nastawione do innych. Wobec swojej właścicielki, jest kochany i posłuszny. Często wozi ją na swoim grzbiecie, jak i pomaga w walce. Robi to jednak tylko kiedy ktoś atakuje Agnes z bliska./
VIII Historia:
/Małe dziecko, osamotnione w krainie Libris. Trudne warunki do życia. Agnes nie znała rodziców ale pierwsze lata jej dzieciństwa nie były takie trudne. Nie cierpiała głodu, nie było jej zimno, ani nic podobnego. Jednak po 5 urodzinach oddano ją. Była przekłada z rąk do rąk. Zwiedziła kilka miast, choć sama za dobrze tego nie pamięta. Denewir, Elista wraz z Jeziorem Kryształowym nie są jej obce. Wtedy nikt się nią nie zajmował, ani o nią nie dbał. Jej stan się pogarszał. By przeżyć rozszczepił jej się umysł. W akcie obronnym wytworzyła się jej druga osobowość. Oczy stały się ciemniejsze. Pozbawione uczuć. Tak się obroniła. Jej pusta postać dała sobie z tym radę. Jej stara osobowość wróciła, kiedy dostała w dłonie skrzypce. Wzięła je w dłonie lekko zaciekawione obejrzała z każdej strony. Oparła delikatnie na ramieniu, położyła smyczek na strunach i przesunęła nim wydając pierwsze nuty. Oczy wróciły do normalności, zaczęła się uśmiechać i cieszyć. Na nowo poznawała wszystkie uczucia, muzyka była kluczem do małego pokoiku gdzieś w odmętach duszy, w którym zamknęła swe stare ja. Dźwięki igrały między wspomnieniami, budząc je do życia, zaś taniec i śpiew stały się ucieczką od stresu i problemów. Tak zaczęła sobie na nowo radzić z życiem. Obiecała sobie wtedy, że nigdy nie powróci do tego stanu.
Raz odeszła dalej od wszystkich by pograć. Siedziała na śniegu śpiewając i grając, po pewnym za jej głosem przybył niedźwiedź polarny. Nie przestraszyła się go, grała dalej. Zwierzę usiadło i słuchało. Minęło trochę czasu. Może godzina, może było to tylko 10 minut, jednak nagle, nie wiadomo skąd Agnes została zaatakowana przez innego niedźwiedzia. Wytrącił jej z dłoni skrzypce i przewrócił ją na śnieg. Zacisnęła oczy, czekając na ostateczny cios. Jednak on nie nadchodził. Otworzyła oczy, a nie widząc zagrożenia podniosła się do siadu i rozejrzała. Ku jej zdziwieniu, siedział przed nią pierwszy niedźwiedź. W pyszczku delikatnie trzymał skrzypce, a za nim leżał martwy, drugi zwierzak. Od tamtej pory Snø nie opuszcza Agnes. Broni jej dzielnie i z uwielbieniem słucha jej śpiewu. Zaś sama Johansen z górnych kłów pierwszego wroga zrobiła dwa wisiorki. Jeden dumnie spoczywa na jej piersi, zaś drugi posiada jej zwierzak. Po tym wydarzeniu, wraz z Snø wyruszyła do Eksron by móc rozwijać swoje umiejętności./
IX Parametry postaci:
Siła: /5/
Zwinność: /10/
Inteligencja: /8/
Wytrzymałość: /7/
Celność: /6/
Charyzma: /18/
Percepcja: /13/
Szczęście: /13/
XUmiejętności:
/~ Poprzez kieł na swojej i Sno'a szyi mogą się komunikować, nawet na odległość. A także przekazywać sobie, różne myśli, obrazy itp.
~ Potrafi grać na instrumentach smyczkowych, oraz uczy się na harmonijce ustnej.
~ Ma bardzo dobry słuch, potrafi na dużą odległość usłyszeć szelest.
~ Sno może wydać coś na wzór warknięcia, które może na chwilę omamić ludzi dookoła (poza Agnes).
~ Jako, że bardzo dużo tańczyła, również ćwiczyła i jest silna. Jednak nie chodzi tu o to, że ostro przywali. Co to to nie. Jest świetna a akrobatyce - siła ciała, równowaga i gibkość, pozwala jej wiele zdziałać przy obronie i ucieczce, a dodatkowo daje dobry efekt przy tańcu./
„Opowiedziałbym wam kawał o Żydzie. Ale boje się że go spale.”
Ostatnio zmieniony przez Agnes Johansen dnia Wto Kwi 16, 2013 4:16 pm, w całości zmieniany 3 razy
